Bu Aralar...

Çok zaman oldu yazmayalı. Her gün yazacağım diyorum ama bir türlü düzene sokamadım. Akşam eve gittiğimde bir önceki günden değişmiş gibi geliyor gözüme. Anları yakalamak istiyorum tabi çoğunu kaçırıyorum. Artık daha sık yazmalıyım.

O kadar büyüdü ki çoğu şeyi anlıyor artık, tepkileri daha kesin, inatçı (acaba oğlak burcu olduğundan mı?), kararlı ve çok hareketli. Bir dakika durmuyor yerinde. Yoruluyorum artık peşinde koşmaktan. O kadar meraklı ki her şeye dokunmak istiyor, bakmak ve tadmak istiyor. Ne bulsa ağzına atıyor. Ondan dolayı peşinde takipteyim her daim. Devamlı öğrenmeye açık. Yok dmeyi öğrendi teyze nerde diye sorduğumda ok (yok) diyor eller açık bir şekilde.

Bunu unutmamak için yazmam gerek en çok sevdiği şeylerden biri kitaplar, kağıtlar. Ne bulsa okuyor kendince. Kendi kitapları değil faturaları bile evirip çevirip kendince mırıldanıyor böylece birkaç dakika oturuyor. Herhalde ne çok harcama yapıyorsunuz böyle diyor. Bende hayaller kurmaya başladım iyi bir yazar olur belki diye, arkadaşımda katkıda bulundu yazar olup da röportaj yaparken söylermiş ben 1 yaşındayken elime ne geçerse okurmuşum diye. Bende bu anı belgelemek adına kaptım kamerayı hemen çektim videoya. Kanıt olsun elinde dimi. Bu özelliği benden almış bende çok severim okumayı ama yazmakta o kadar iyi değilim. Zaten belli oluyordur kaç aydır yazamadığımdan. Beyza ne kadar fiziksel olarak babasına benzese de karakteri aynı ben. Bende kendimi böyle avutuyorum.

Şimdilik bu kadar ama arayı açmıcam artık kızımın ilklerini daha sık yazmalıyım.